Son günlerde Türkiye’nin dört bir yanında yükselen protesto sesleri, sadece Ekrem İmamoğlu’na destekten çok daha fazlasını ifade ediyor. Ekrem İmamoğlu’nun olası cumhurbaşkanlığı adaylığı ve sonrasında yaşananlar, bardağı taşıran son damla oldu. Halk, uzun süredir biriken öfkesini ve hayal kırıklığını sokaklara taşıdı.
İnsanların en büyük şikayeti, adaletin eşit uygulanmaması. Terör örgütü lideriyle yapılan görüşmeler, yolsuzluk iddiaları karşısında sergilenen çifte standart, halkın adalet duygusunu derinden yaraladı. “Adalet güçlüyü koruyor” inancı, toplumun geniş kesimlerinde hakim olmaya başladı.
Ekrem İmamoğlu Cumhurbaşkanı adayı oldu ve halktan teveccüh gördü bu da AKP tarafından görüldü rahatsız oldular.
Mesela Terör örgütü üyesi veya lideri olarak suçluyorlar ama terörist başı Öcalan’ı TBMM’de konuşmaya davet ediyorlar bu bir çelişki değil mi?
Ya Öcalan’a farklı oyun kuruyorlar ya da İmamoğlu’a bir oyun kuruyorlar.
İmamoğlu’nu yolsuzlukla suçluyorlar ancak yakın zamanda kendi bakanlığına dezenfektan satan Bakan hakkında hiçbir işlem yapılmadı savcılar devreye girmedi,
Ya da Bülent Arınç’ın, Ankara Eski Büyükşehir Belediye Başkanı İ.Melih Gökçek hakkında söylediği itham ettiği onca şeylere karşılık savcılar devreye girmedi,
Ya da yine yakın zaman da AKP Genel Başkanı AKP’li Ankara, İstanbul, Balıkesir, Bursa Büyükşehir Belediye Başkanları’nın istifasını istedi savcılar devreye girmedi.
Gazetecilerin topluma haber yapması engelleniyor gözaltına alınıyor olmaları da tepki çekiyor.
Sadece adalet değil, ekonomi de halkı canından bezdirmiş durumda. Emekliler, geçim sıkıntısı içinde kıvranırken, iktidarın “itibardan tasarruf olmaz” söylemi de öfkeyi körüklüyor. “Ülkeyi yönetenler bizi ölüme mahkum ediyor” sözleri, çaresizliğin ve isyanın ifadesi.
Eleştiriye tahammülsüzlük, halkın sesini kısmaya yönelik baskılar, “Korku İmparatorluğu” eleştirilerine yol açıyor. İnsanlar, düşüncelerini özgürce ifade etmekten çekiniyor, kendisini her an mahkeme kapısında bulmaktan korkuyor.
Elbette, Ekrem İmamoğlu’na destek de bu protestoların bir parçası. Ancak asıl amaç, halkın kendi sesini duyurmak, sorunlarına çözüm bulmak. Yoksulluk, adaletsizlik, ötekileştirilme gibi derin yaralar, sokaklarda yankılanıyor.
Sokaklarda ki öfke!
İktidarın, halkın bu feryadına kulak vermesi gerekiyor. Sokaklardaki öfke, sadece bir siyasi figüre değil, sistemin kendisine yönelik. Halk, adalet, eşitlik ve refah istiyor. Bu talepler görmezden gelinirse, sokakların sesi daha da yükselecektir. Türkiye, kritik bir dönemeçte. Halkın talepleri, iktidarın geleceğini belirleyecek. Ya halkın sesine kulak verilecek, ya da sokaklar daha da kalabalıklaşacak.
Sağlıcakla Kalın
Doğan Prepol
YORUMLAR